Дар ҷаҳоне пур аз эътиқодҳои гуногун, доираи назарияҳои динӣ ва суннатҳо, мардум кӯшиш мекунанд табии Худоро фаҳманд, аммо бисёр вақт хато мекунанд.

Вақте мо дар бораи табии Худо бо истилоҳоти ҷузъӣ, нопурра ё маҳдуд мегӯем, дар хатар ҳастем, ки дурӯғ гӯем ва бераҳмона гуноҳ кунем.

Исо моро ҳушдор медиҳад:

“Ва ба шумо мегӯям: барои ҳар сухани холие, ки мардум мегӯянд, дар рӯзи ҳукмҷӯи ҷавобҷӯӣ ҷавоб мегӯянд. Зеро бо суханонатон ҳукм хоҳед шуд ва бо суханонатон гуноҳкор маҳкум мешавед.” – Матто 12:36-37

Мо эътиқод дорем, ки наметавонанд одамон табии Худоро бо калимаҳои инсонӣ таъриф кунанд, балки бояд танҳо он чизеро, ки Ӯ дар Китоб фош кардааст, тасдиқ кунанд.

“МАН ҲАСТАМ, КИ ҲАСТАМ” (Ҳуруҷи 3:14)

ба мо таълим медиҳад, ки ХУДО АСТ — болотар аз фаҳмиши инсоният, абад.

Чун омнитарианони Исо, мо бо фахминашавии хоксорӣ қабул мекунем:

• Мо наметавонем комилан табии Худоро дарк кунем.
• Мо наметавонем табии Худоро бо таърифҳои инсонӣ фаҳмонем.
• Мо танҳо он чизеро, ки Ӯ дар Китоб фош кардааст, тасдиқ мекунем.

Ин равиш кӯшиш намекунад табии Худоро таъриф кунад, балки сирри абадии «ХУДО АСТ»-ро гиромӣ медорад.

«Чун афкори ман афкори шумо нест, роҳҳои ман роҳҳои шумон нест, — мегӯяд Парвардигор. Чун осмон болотар аз замин аст, ҳамчунон роҳҳои ман болотар аз роҳҳои шумон ва афкорҳои ман болотар аз афкорҳои шумон мебошад.» – Ҳақиқони 55:8-9

Эътиқодҳои асосии Омнитариани Исо

Аз ошкоркуниҳои Худо дар Китоб мо чунинҳоро тасдиқ мекунем (дар доираи фаҳмиши хоксорамон):

ХУДО ЯК АСТ

«Гӯш кун, Исроил: Парвардигор Худои мо ва Парвардигор ЯК АСТ.» – Девони Ӯҳдадории 6:4

ХУДО АБАД АСТ

“Пеш аз он ки кӯҳҳо офарида шаванд... аз абад то абад, ТУ ХУДО АСТ.” – Забур 90:2

ХУДО ҲАҚИҚАТАН ҚУДРАТМАНД, ҲАМА‐ДОНИСТА ВА ҲАМА‐Ӯ ТАБАРРУ ҲОСТ

«Барои Худо ҳеҷ чиз номумкин нест.» – Луқо 1:37
«Аз руҳи Ту куҷо равам? Аз ҳузури Ту куҷо гурезам?» – Забур 139:7
«Қудрати Худо то чӣ андоза бузург аст—болотар аз дарки мост! Солҳои ӯ шумурда намешаванд.» – Айюб 36:26

ХУДО МУҲАББАТ АСТ

«Кӣ муҳаббат намекунад, Худоро намешиносад, зеро Худо муҳаббат аст.» – 1 Юҳанно 4:8

ХУДО ҚАДДОС АСТ

«Қаддос, қаддос, қаддос Парвардигори артишон.» – Ҳақиқони 6:3

ҚУДРАТИ ХУДО БЕМАҲДУД АСТ

«Эй Парвардигор, Худо мансуб ба қудрати беандозаат, осмон ва заминро бо қудрати бузург ва бозии дасти паҳноят офаридӣ; ҳеҷ чиз барои Ту душвор нест.» – Ирмиё 32:17
«Барои инсон ин номумкин аст, аммо барои Худо ҳама чиз мумкин аст.» – Матто 19:26

ХУДО ПУРРА ДАР ИСО МАСИҲ ФАШ ШУДААСТ

«Чун дар Масеҳ камолоти пурраи Худост, ҷисман маҳфуз аст.» – Қалосия 2:9
«Ростӣ, ростӣ ба шумо мегӯям: пеш аз он ки Иброҳим офаришта шуда бошад, АКО НЕСТАМ.» – Юҳанно 8:58

Мо танҳо он чӣ ХУДО АСТ-ро, ки Ӯ дар Китоб фош кардааст, тасдиқ мекунем ва аз тахмин ва маҳдудиятҳои сунъӣ дурӣ меҷӯем.

Омнитариани Исо: Қабул кардани «ХУДО АСТ» аз ҷиҳати абадӣ

Ҳеҷ гурӯҳи ҷудогона нест, балки назари хоксӯрона ва бар асоси худошиносӣ аст.

Эътиқодҳои асосии Омнитариани Исо:

• ХУДО АСТ. Мо аз манъкуниҳо истифода намекунем — «ХУДО АСТ» болотар аз забони инсон аст.
• ИСО ҲУДО АСТ. Исо пуррагӣ Худо аст, таҷассумкунандаи муҳаббат ва наҷоти Падар.
• ПАДАР ҲУДО АСТ. Падар пуррагӣ Худо аст, Офаранда ва Паймоишгари аҳд.
• РӮҲИ ҚАДДОС ҲУДО АСТ. Рӯҳи Қаддос ҳузури амалии Худост дар мо.
• ЯҲВЕҲ ҲУДО АСТ. Яҳве номи ҷовидонаи Худост дар Таврот.
• ХУДО ЯК АСТ. Яҳве, Падар, Олӣ ва Рӯҳи Қаддос як Худост.
  
  

  Худо худро тавассути роҳҳои гуногуни ошкор кардааст, аммо табиати Ӯ ягона, ҷудонашаванда ва ғайри тағйирёбанда аст.

  Ҳар ошкоркунии Мақсади хос дорад, вале ХУДО ЯК АСТ.

  Худо ҳамон аст, ки Ӯ аст — ХУДО АСТ.

Мо калимаи “пурра” истифода мекунем, то фаҳмиши инсониятро кумак кунад, на барои маҳдуд кардани табиати бебаҳои Ӯ.

Аз ин рӯ, омнитарианизм кӯшиш намекунад механикаи иттиҳоди Худоро фаҳмонад, балки сирри абадии “ХУДО АСТ”-ро гиромӣ медорад.

Омнитарианҳо дар баҳсҳо дар бораи табиати Худо иштирок намекунанд.

Ин эъломия сухани ниҳоии мост — ҳама имоноро ба Исо Масиҳ равона мекунад.

Ин талош намекунад чаро ва чӣ гуна Иттиҳоди Худо кор мекунад, балки “ХУДО АСТ”-ро эътироф мекунад.

Муқоисаи Омнитарианизм бо Тринитаризм

Тринитаризм кӯшиш мекунад иттиҳоди Худоро таъриф кунад; омнитарианизм маҳдудиятҳои фаҳмиши инсониятро эътироф мекунад.

Ҳарду талош мекунанд бузургии Худоро сифат диҳанд; омнитарианизм аз таърифҳое канорагирӣ мекунад, ки табиати Ӯ-ро маҳдуд мекунанд.

Илова бар ин, таърифҳои манфӣ метавонанд маҳдудият эҷод кунанд ва дари гуноҳ ва гумроҳӣ боз кунанд.

ҚУДРАТИ ХУДО БЕМАҲДУД АСТ Табиати Ӯ бо забони инсонӣ дар кадр намегирад; тринитаризм гӯё ба таври ногаҳонӣ ҷудоиро дарбар мегирад.

Чун Омнитарианҳо, мо хоксор мемонем ва аз таърифҳои маҳдудӣ канорагирӣ мекунем. Мо танҳо он чизеро, ки Китоб фош кардааст, тасдиқ мекунем: ХУДО ЯК АСТ ва ХУДО АСТ.

Табиати Ҳузури Ҳамаҷонбаи Худо

Сафари мо бо Исо оғоз мешавад ва ба анҷом мерасад — Алфа ва Омега:

• Яҳве, Офарандаи Аҳди Абадӣ
• Падар, Манбаи ҳамаи ҳаётҳо
• Исо, Наҷотдиҳанда ва Танҳо Роҳи ба Падар
• Рӯҳи Қаддос, Ҳузури Худо дар мо

Ин ошкоркуниҳо табиати бебаҳои Ӯ ва иттиҳодашро ифода мекунанд.

Омнитарианизм назарест, на ном ё гурӯҳи нав.

Мо ҳамаи диққатро ба Исо ҷалб мекунем, зеро Падар ҳама чизро ба Ӯ додааст.

Ҳама чиз дар бораи Исо аст

Мо танҳо Исо-ро шоистаи ситоиш медонем — ИСО АСТ, ва ин кофист.

Чун Ҷасади Масеҳ мо мебинем, ки мо як бо Ӯ ҳастем — ин амиқтарин воқеият аст.

“Пас, дар ҳоле ки мо бисёрем, дар Масеҳ як ҷисмем, ва ҳар яке узви дигарем.” – Румӣ 12:5

Бо мубаддал шуданамон бо Писар мо метавонистем ба Падар дуо кунем ва якдамиро тасдиқ намоем.

“Ман роҳам, ҳақиқат ва ҳаёт, касе ба Падар наояд, ба ҷуз аз тариқи Ман.” – Юҳанно 14:6

“Барои шумо фарзандони Худо ҳастед; Худо Рӯҳи Писари Хешро дар дилҳои мо фиристод, ки мегӯяд, ‘Аба, Падар!’” – Галатиҳо 4:6-7

Вақте ба Падар дуо мекунед, Шоҳро ситоиш мекунед ва иттиҳод бо Худоро қабул мекунед.

“Пас аз он ки ин суханон гуфт, ба осмон нигариста гуфт: 'Падар, вақти он расид; Писаратро ҷалол деҳ, то Писар Туро ҷалол диҳад.’” – Юҳанно 17:1

Мо худро ба Худо месупорем, муҳаббатро мубодила мекунем, сипос мегуем ва дуо мекунем, муносибати наздик бо Офарандаро месозем — ин муҳимтар аз фаҳмиши комили табиати Ӯ аст.

Параллелҳо дар Китоб

Худо худро бо роҳҳои гуногун ифшо кардааст, ҳама ба сӯи Яке Ҳокими Ҳоким ишора мекунанд:

Падар ҳамчун Офаранда

Қонуни Қадим: “Чӣ гуна Парвардигорро ситоиш хоҳед кард? Оё Ӯ Падаратон нест, ки шуморо офаридааст ва ба вуҷуд овардааст?” – Девони Ӯҳдадории 32:6
Қонуни Нав: “Зеро тавассути Ӯ ҳама чиз офарида шуд, ки дар осмон ва дар замин аст, дидание ва ноаён, хоҳ тахтҳо, хоҳ салтанатҳо, хоҳ ҳокимиятҳо ё қудратҳо — ҳама чиз тавассути Ӯ ва барои Ӯ офарида шудааст.” – Қалосия 1:16
Қонуни Нав: “Барои мо Худои ЯК ҳаст, Падар, ки ҳама чиз аз Ӯ аст ва мо барои Ӯ ҳастем; ва Яке Парвардигор, Исо Масиҳ, ки ҳама чиз ба воситаи Ӯ аст, ва мо ба воситаи Ӯ ҳастем.” – 1 Қорӣ 8:6

Исо ҳамчун Офаранда

Қонуни Қадим: “Аз аввал Парвардигор пояи заминро гузошт ва осмонҳо кори дасти Ӯст.” – Забур 102:25
Қонуни Нав: “Аз аввал Калима буд, ва Калима назди Худо буд, ва Калима Худо буд. Ӯ дар оғоз назди Худо буд. Ҳама чиз ба воситаи Ӯ офарида шуд, ва бидуни Ӯ чизе офарида нашудааст.” – Юҳанно 1:1-3

Яҳве ҳамчун Офаранда

Қонуни Қадим: “Парвардигор мегӯяд: ‘Ман Парвардигор ҳастам, ки ҳама чизро танҳо мекунам.’” – Ҳақиқони 44:24
Қонуни Нав: “Дар ин рӯзҳои охир Ӯ ба воситаи Писараш ба мо сухан гуфт, ки Ӯро вориси ҳама чизҳо таъин намуд ва ба воситаи Ӯ ҷаҳонро офарид.” – Ҳабрӣ 1:2

Рӯҳи Қаддос ҳамчун Офаранда

Қонуни Қадим: “Рӯҳи Худо маро офарид; нафасқафаси Бениқдири калон ҳаёт дод.” – Айюб 33:4
Қонуни Нав: “Дар Ӯ мо зиндагӣ мекунем, ҳаракат мекунем ва ҳастем.” – Қадам 17:28

Сурхеи Рӯҳ ба одамон

Қонуни Қадим: “Рӯҳи Парвардигор бо қудрат бар Самсон нозил шуд, ва ӯ шерро мисли бузчақчаро дарид, гарчанде ки дар дасти ӯ чизе набуд.” – Ҳодисоти 14:6
Қонуни Нав: “Вақте ки мардум таъмид мегирифтанд, Исо низ таъмид гирифт; ва ҳангоме ки дуо мекард, осмон кушода шуд ва Рӯҳи Қуддус ба сурати гаввос бар Ӯ нозил шуд.” – Луқо 3:21-22

Рӯҳ ҳамчун манбаи пешгӯӣ

Қонуни Қадим: “Рӯҳи Парвардигор тавассути ман сухан гуфт; калимаи Ӯ дар забонам буд.” – 2 Самуил 23:2
Қонуни Нав: “Ҳеҷ пайғамбари Китоб на аз иродаи инсон, балки пайғамбарон дар ҳоле ки Рӯҳи Қаддос онҳоро ба ҳаракат медорад, сухан мегуфтанд.” – 2 Петрус 1:20-21

Рӯҳ ҳикмат мебахшад

Қонуни Қадим: “Фиръавн пурсид: ‘Оё касе монанди ин мард ҳаст, ки дар ӯ Рӯҳи Худо мебошад?’” – Оғознома 41:38-39
Қонуни Нав: “Рӯҳи Парвардигор бар Ӯ хоҳад нишаст — Рӯҳи ҳикмат ва фаҳмиш, рӯҳи машварат ва тавоноӣ, рӯҳи донишу тарси Парвардигор.” – Ҳақиқони 11:2

Худо ҳамчун Падари Абадӣ

Қонуни Қадим: “Шитобзадагон ва нодуст, чи тавр Парвардигорро ситоиш мекунед? Оё Ӯ Падаратон нест, ки шуморо офаридааст ва ба вуҷуд овардааст?” – Девони Ӯҳдадории 32:6
Қонуни Нав: “Барои мо Худои ЯК ҳаст, Падар, ки аз Ӯ ҳама чиз аст, ва мо барои Ӯ ҳастем; ва Яке Парвардигор, Исо Масиҳ, ки ба воситаи Ӯ ҳама чиз аст, ва мо ба воситаи Ӯ ҳастем.” – 1 Қорӣ 8:6

Худо ҳамчун манбаи раҳм

Қонуни Қадим: “Чун падар ба фарзандонаш раҳм мекунад, Парвардигор ба онҳое, ки аз Ӯ метарсанд, раҳм мекунад.” – Забур 103:13
Қонуни Нав: “Ҳамчунин ба монанди Падари шумо раҳм кунед.” – Луқо 6:36

Худо ҳамчун Асосгузори Аҳд

Қонуни Қадим: “Ман аҳди худро бо шумо ва наслҳои шумо абадӣ барқарор мекунам.” – Оғознома 17:7
Қонуни Нав: “Ва ҳамин тавр, вақте чашмаро бардошт, гуфт: ‘Ин аҳди нав дар хуни ман аст.’” – Луқо 22:20

Парвардигор Худои ягона аст; касе ҷуз Ӯ нест.

Қонуни Қадим: “Ман Парвардигор ҳастам; кас дигар ҷуз ман нест.” – Ҳақиқони 45:5
Қонуни Нав: “Ва ин аст зиндагии абадӣ, ки онҳо шуморо мешиносанд, ягона Худои ростӣ, ва Исо Масиҳ, ки Шумо фиристодаед.” – Юҳанно 17:3

Маҳзияти Худо муттаҳид аст

Худо аз дониши инсон болотар аст. Мо танҳо он чи Ӯ дар Китоби Муқаддас иброз кардааст, қабул мекунем.

“Зеро андешаҳои Ман андешаҳои шумо нестанд ва роҳҳои шумо роҳҳои Ман нестанд,” мегӯяд Хурофарин. - Ишоиа 55:8

Исо пурра Худост ва комилан иброз ёфтааст

Ошноӣ бо Исо маънои донистани комили Худо мебошад.

“Зеро дар Масеҳ тамоми комилияти Худоӣ баданҷойӣ мекунад.” - Колоссиён 2:9

Рӯҳи Муқаддас худи Худост

Рӯҳи Муқаддас ҳузури фаъолонаи Худоро дар байни мӯъминон нишон медиҳад.

“Зеро Худо Рӯҳ аст; ва ҷое Рӯи Худо бошад, он ҷо озодӣ аст.” - 2 Коринфиён 3:17

Худо Ягист

Ибрози Худо ҳамчун Падар, Писар ва Рӯҳи Муқаддас муттаҳид, ҷудонашаванда ва абадӣ аст.

“Гӯш кун, Исроил: Худои мо Яҳвеҳ Ягист.” - Дабора 6:4

Саволҳои зиёд такроршаванда (FAQ)

Чаро омнитарианистҳои Исо табиати Худоро муфассал тавсиф намекунанд?

Табиати Худо аз фаҳмиши инсон болотар аст. Кӯшиши тасвир кардани Ӯ бо истилоҳоти инсонӣ метавонад абадияти Ӯро кам кунад. Омнитарианистҳои Исо танҳо он чи Ӯ дар Китоби Муқаддас иброз кардааст, қабул мекунанд ва эътироф менамоянд, ки ҳама чизро намедонанд.

Омнитарианистҳои Исо назари гуногунро эҳтиром мекунанд, вале диққаташонро ба Исо ва таълимоти Ӯ нигоҳ медоранд. Ба ҷои баҳс дар бораи тафсири инсонӣ, онҳо тарзи зиндагиро бо муҳаббат, тавозунпазирӣ ва иттиҳод чун намунаи Исо авлотар медонанд. Мо ҳамаиҳоро даъват мекунем, ки кӯшиши фаҳмидани комили табиати Худоро бас кунанд, ба муттаҳидии худ бо Исо эътимод кунанд ва бо Падар тавассути Рӯҳи Муқаддас робита созанд.

Омнитарианҳои Исо ба назарияҳои гуногун эҳтиром мегузоранд, аммо диққати худро ба Исо ва таълимоти Ӯ нигоҳ медоранд. Ба ҷои баҳс дар бораи тафсири инсонӣ аз табиати Худо, онҳо тарзи зиндагии имонӣ бо муҳаббат, тавозун ва иттиҳодро, тавре ки Исо дар Китоби Муқаддас фармудааст, авлотар медонанд. Мо ҳамаи шуморо даъват мекунем, ки аз кӯшиши фаҳмидани табиати Худо даст кашида, ба иттиҳоди худ бо Исо эътимод намоед ва ба муносибати бо Падар тавассути Рӯҳи Муқаддас тамаркуз кунед.

Чӣ маъно дорад, ки сирри Худоро пазируем?

Пазиришти сирри Худо маънои онро дорад, ки маҷоли фаҳмиши мо маҳдуд аст ва наметавонад ҳастии абадии Ӯро дарк кунад. Ин ба ҳайрат овардан ба бузургии Ӯ, эътимод ба хирадмандии Ӯ ва қонеъ шудан бо он чи Ӯ интихоб кардааст дахл дорад.

Омнитарианизм Исо оё гурӯҳи нави динӣ аст?

Не. Омнитарианизм Исо як назари асосёфта дар Исо Масеҳ аст, ки ба табиати абадии Худо таъкид мекунад. Он ҳадафи таъсиси гурӯҳро надорад, балки тамоми имонваҳидонро ба муттаҳидӣ дар зери раҳбарии Исо даъват мекунад.

Чаро бояд аз гуфтан 'X наметавонад Y бошад' худдорӣ кард?

Вақте мо мегӯем, ки табиати Худо X аст, набояд бигӯем: 'X наметавонад Y бошад' ё X-ро манфӣ муқоиса кунем. Табиати Худо АСТ. Ифодаҳои манфӣ метавонанд монеа эҷод кунанд ва дарҳоро ба сӯи гуноҳ боз кунанд.

Ба кӣ бояд дуо кунам?

Шумо ба Худо дуо мекунед. Ҳатто агар шумо ба Падар, Исо ё Рӯҳи Муқаддас дуо расонед, шумо ба Яҳвеҳ, Худои Ягина ва Беандоза, муроҷиат мекунед.

Мо тавсия медиҳем, ки тавассути Исо, бо роҳнамоии Рӯҳи Муқаддас, ба Падар дуо кунед, чунки Исо ҳаминро дар Китоби Муқаддас нишон додааст. Дар ин роҳ мо намунаи Исо ва муттаҳидии худ бо Ӯро эътироф мекунем.

Ҳангоми амиқтар фаҳмидани ин ҳақиқати нодир, шумо ба муттаҳидии комил бо Худо мерасед ва ҳама чиз маъно пайдо мекунад. Исо ҷон бохт, то шуморо ба назди худ биёрад ва муҳаббати абадии Худоро дарк кунед.

Аз назари омнитарианизм Исо, чаро Исо ба Падар дуо мекард, агар Ӯ худ Беандоза Худо бошад?

Ин амал як шаҳодат аз чуқурии Худо аст, ки аз дониши инсон болотар аст. Он ба моро меомӯзад, ки чӣ гуна бо ҳамон фахрнокӣ, эътимод ва таслимият дуо кунем ва ба Ӯ наздик шавем.

Як роҳе барои фаҳмидани ин масъаларо бо ду адад беандозаи математика муқоиса кардан аст — ҳарчанд онҳо гуногун ба назар мерасанд, аз назари мо ҳарду абадӣ мебошанд. Аммо ин мисол ҳам наметавонад воқеияти Худоро пурра фаҳмонад.

Асоси ин омӯзиш он аст, ки Исо намунаи мост ва роҳи мост. Ӯ ба мо нишон дод, ки чӣ гуна бояд зиндагӣ кунем, ва диққати мост ҳамеша ба пайравӣ аз Ӯ бо эътимод ва тавозун бошад.

Пайдарҳамкунӣ ба имон дар Исо аз назари омнитарианизм Исо

1. Таваҷҷӯҳ ба муносибат, на ба донистан: Ҷустуҷӯ кунед, ки пайвасти худро бо Худо тавассути имон ва эътимод чуқуртар кунед, назар ба кӯшиши фаҳмидани комили табиати Ӯ афзалтар аст.
2. Аз баҳс дар бораи табиати Худо худдорӣ кунед: Ин ифшоот сухани охирини мост дар бораи табиати Худо мебошад. Мо эътироф мекунем, ки наметавонем табиати беохири Ӯро пурра фаҳмем ва аз баҳс худдорӣ мекунем. Ба ҷои ин, касоне, ки ҷӯянд, бояд ин ифшоотро бихонанд ва диққаташонро ба Исо — намуна ва роҳи пок — нигаронанд.
3. Исо ва Худоро пурра эътироф кунед: Эътироф кунед, ки Исо таҷассумгари комили муҳаббат ва қудрати Худо аст ва ҳаққи тамоми ситоишро дорад.
4. Таҷассуми шиносномаи худро дар Масеҳ бипазиред: Пазиро кунед, ки шумо узви Ҷамоати Исо ҳастед ва ба Ӯ дар мақсад ва даъват муттаҳидед.
5. Ба Падар тавассути Исо дуо кунед: Дар дуоҳои худ ба Падар бо эътирофи робитаи худ бо Ӯ тавассути Писар муроҷиат намоед.
6. Ба роҳнамоии Рӯҳи Муқаддас такя кунед: Барои ҳидоят, қудрат ва хирад ба Рӯҳи Муқаддас такя кунед.
7. Сирри Худоро бо тавозун пазируед: Эътироф кунед, ки табиати абадии Худо аз дониши мост болотар аст ва ба ҳақиқати Ӯ эътимод кунед.
8. Аз ибрози Яҳвеҳ дар Китоби Муқаддас омӯзиш гиред: Ба дониши Китоби Муқаддас такя кунед ва фаҳмед, ки Пояҳои Қадим саҳнае буданд, ки ба пуррагии Иттиҳоди Нав тавассути Масеҳ ишора мекарданд.
9. Дар муттаҳидӣ бо Худо зиндагӣ кунед: Ба имон муттаҳидии худро бо Исо, эътимод ба Падар ва роҳнамоии Рӯҳ эҳтиром кунед ва ин муттаҳидӣ шуморо ба зиндагии мувофиқ бо хоҳиши Ӯ ҳидоят кунад.

Дар ҳама чиз он чи Худо иброз кардааст, қабул кунед ва Исо ро болои ҳама ситоиш кунед.

Оё шумо наҷот ёфтаед?

Агар дар ин бора мутмаин набошед (шумо бояд мутмаин бошед), лутфан ба наҷотёбӣ бо Исо сайти зерини вебро тамошо кунед!

Дуо

Падарамон, лутфан моро ёрӣ кун ва бигзор гуноҳҳоямонро бубахшӣ, зеро мо гуноҳкорем ва мумкин аст бидуни ният гуноҳ карда бошем. Ҳамаи ин барои шаҳодати давлатии Шумо тавассути шаҳодати Писари Шумо, Исо Масеҳ, барои шаҳодати Шоҳигарии Шумо ва наҷоти фарзандонатон аст. Ба номи Падар, Писар ва Рӯҳи Муқаддас. Омин.